Nepenthe Bölüm 11

 11. Bölüm

 Kız kaşlarını çatıp bana dik, dik baktığında acı içinde gülümsedim,

“Bunak haklı olabilir, dışarısı tehlikeli. Seni götürmemi ister misin?”

“Hayır, çamaşırlarımı alıp gitmek istiyorum.”           

Kapıdan çıktığında sessizce hoşça kal dedim, birkaç adım ilerledikten sonra arkasına dönüp son kez gözlerimin içine baktı. Telaş içerisinde idim, yavaşça kapıyı kapatıp içeri girdiğimde yaşlı adam beni yanına çağırdı.

“Anlat bakalım.”

Korku içinde gözlerimi kaçırdım,

“Neyi anlatayım?”

“Nerede tanıştınız o kız ile.”

Şaşkınca adama baktım,

“Hadi ama evladım benden de saklayacak değilsin ya.”

“Anlamadım sanırım.”

“Neyi anlamadın açık, açık soruyorum işte nasıl nerede tanıştınız.”

Bunağa söylemek için bir yalan ararken gürültülü bir şekilde kapıya vurulma sesi ile ayağa kalktım, biri deli gibi kapıya vuruyordu. Yoksa gelen polisler miydi? Beni nasıl bulmuş olabilirlerdi ki?

Hizmetlilerden biri kapıyı açtığında, içeri giren kişi koşarak mutfağa girdi.

Karşımdaki Sylwia idi, nefes nefese kalmış bir şekilde yanıma geldi,

“Ne oldu sana böyle?”

Kız nefesini düzeltmeye çalışırken yaşlı adam da ayağa kalktı ve kızın yanına gitti,

“Geç şöyle otur bizde senden bahsediyorduk.”

Sylwia gururlu bir şekilde olayı toparlamaya çalışırken içeri hizmetli girdi,

“Muhtemelen köpek kovalamıştır, mahallede bir köpek var ve herkese havlayıp peşinden koşuyor.”

Sırıtarak Sylwia’ya baktım,

“Cidden mi?”

Bir anda coşku ile cevap verdi,

“Sıradan bir köpek kovalaması değildi! Deli gibi havlıyordu! Koşmasam yiyecekti beni!”

Sırıtarak dışa kapıya doğru ilerledim, köpek kapının önüne oturmuş bekliyordu sanki.

Eğilip, kızın göremeyeceği bir şekilde tek gözümü griye çevirip köpeğin Maske’yi görmesini sağladım.

Diğer insanlar Maske’yi göremezler fakat köpek kedi gibi göz perdesi açık hayvan ve insanların görebileceğini biliyorum, en azından araştırmalarım o yönde.

Köpek kulaklarını ve kuyruğunu aşağıya indirdi ve uluyarak buradan uzaklaştı, gülerek ayağa kalktım ve arkama dönüp Sylwia’ya baktım,

“Gördün mü? Eğer kaçarsan kovalar.”

Kaşlarını çatıp bana baktı,

“Köpeğe bakış mı attın sen?”

Gülerek başımı kaşıdım,

“Çekici bakışım köpekler için de geçerli.”

Yukarı bakıp sırıttı,

“Aynen.”

Ona doğru yaklaşırken kendini toparlayıp kapıyı tam açtı ve dışarı çıktı,

“Seni eve bırakmamı ister misin?”

“Hayır teşekkürler, zaten sana baya bir rahatsızlık verdim…”

Hayır derken başı biraz eğikti, çekiniyor olabilir mi diye düşünerek içeri bir adım attım ve bizi seyreden bunağa doğru dönüp seslendim.

“Ben dışarı çıkıyorum babalık.”

Kapıyı örtüp kıza doğru döndüm,

“Eee nereye gidiyoruz?”

…