Nepenthe Bölüm 37

 

37. Bölüm

 

Parmağını göğsüme koyduğunda kalp atışlarım onun da hissedebileceği kadar hızlı atmaya başladı ve o bunu fark ettiğinde yanakları hafifçe kızardı. Bir anlık durup utanmış şekilde bana baktığında susmasını fırsat bildim ve yanağından öpüp sıkıştığım duvardan sıyrılıp uzaklaştım.

Bir süre bana dönemeden duvara doğru elini ağzı ile kapatarak bekledi ardından yeniden bağırmaya başladı,

“Bir daha sakın yapma!”

Çantasını alıp hızla lavaboya girdi ve uzunca bir süre çıkmadı, Maske yanıma gelip benimle birlikte uzaktan lavabonun kapısına baktı.

“Orada uzun süre kalırsa uyuya kalacağını düşünüyor, bu sayede bara o çocuğun yanına kaçabilecek.”

Lavabodan çıktığında üstündeki tişört değişikti, hızla ona sarılıp yalvardım.

“Lütfen bir yere gitme.”

“Ne yapacağımı sana danışmayacağım.”

“Biliyorum, doktor iyileşmen için dinlenmen gerektiğini söyledi.”

Omuzlarından tutup onun boy seviyesine eğildim,

“Lütfen bir kerecik beni dinle… Sadece bir hafta burada kalmanı istiyorum.”

Yumuşamış gözüküyordu, başını göğsüme gömerek yorgun bir şekilde sarıldı.

“Tamam.”

Bana sarıldığında kendimi huzurlu hissediyordum, ona olan hislerim hiç şüphesiz artıyordu. Sarılırken gözlerimi yumuyor ve tek duymak istediğim nefes sesi olsun istiyordum.

Kulağıma gelen hafif bir üfleme ile gözlerimi açtım, Maske tam önüme durmuş bana bakıyor ve anlamsız kelimeler söylüyordu. Çok agresif gözüküyordu, dediklerini anlamaya çalışırken bir anda yok oldu.