Nepenthe Bölüm 14

 14. Bölüm

 

Saatler geçtikçe ortalık daha da kalabalıklaşıyor, ses daha da gürültülü hale geliyordu. Dj beklediğim kadar kaliteli değildi, sanki tek yaptığı aniden şarkı değiştirmekti. İçerisi çok karanlık, etrafı aydınlatan tek şey yanıp sönen ve yer değiştiren renkli ışıklardı. Tüm bunlar bana kontrol edilirken yaşadığım hisleri hatırlatıyordu. Elimi başıma koyup dışarı mı çıksam diye düşünürken dizimde bir ağırlık hissettim. Bu ağırlığın o kadar koştuğum için oluşan bir ağrı sanarak elimi ovalamak için dizime götürdüm. Fakat dizimin üstünde biri oturuyordu, gözlerimi kısarak önümü görmeye çalıştım fakat nafile. Kız elini yüzüme koyarak konuşmaya başladı. Ne dediği anlaşılmıyordu ve bunun sebebi gürültü değil kızın sarhoş olmasıydı. Zaten Türkçemin yeterince iyi olmamasından kaynaklı kelimeleri içimde tekrar ederek çeviriyordum. Bu durumu daha da zor hale sokuyordu.

Buraya sadece eğlenmeye gelmiştim, yanağımdaki eli çekip ona İngilizce bir şekilde bağırmaya başladım. Aklımdaki düşünce, İngilizce dünya çapında bir dil olduğu için anlaşabileceğimiz yönündeydi. Uzunca sessiz olduktan sonra elindeki bardağı dudaklarıma doğru yaklaştırıp konuşmaya başladı,

“Biliyor musun ben hostesim.”

Bardağı hafifçe itip sordum,

“Yani dediklerimi anladın mı?”

“Evet, elbette İngilizcem iyi olmak zorunda. Sen nerelisin?”

“Fransalıyım.”

Sırtını bana yaslayarak mırıldandı,

“Fransa… Oraya üç kez gittim.”

Bir anda heyecanlanmaya başladım, gizli bir şekilde beni oraya geri götürebilirdi.

“Hosteslerin de biraz eğlenmeye ihtiyacı var değil mi?”

Ona yakınlaşmak zorundaydım, gülümseyerek yanıt verdim.

“Kesinlikle öyle.”

Yaslandığı şekilden çıkıp bana doğru döndü,

“Son kez ikram ediyorum, istiyor musun?”

Sırıtarak cevap verdim,

“Sanırım annem geç kalmama bir şey demez.”

İçkisinden bir yudum aldı,

“Anne kuzusuzun demek.”

Ellerimi kızın beline sardım,

“Evet ve bir anneciğe ihtiyacım var.”

Uzattığı içkiyi içtiğimde bir süre gözlerimi açamadım,

“Bunun markası ne?”

“Absent.”

“Absent? Bunu nereden buldun! Bu yasak bir içki değil mi?”

Kıkırdamaya başladı,

“Evet öyle, sen nereden biliyorsun?”

“Çocukken babamın bodrumunda içki şişeleri vardı, Absent’i de görmüştüm. Yasaklandığı için içmeye kıyamıyordu, ne zaman yasaklanmıştı… Biliyordum.”

“Bin dokuz yüz on dört.”

“Evet!”

Gülmeye başladım,

“Çocukluk anılarım depreşti resmen, o şişeyi elime aldığımda bana çok bağırmıştı.”

Işıklardan biri bu yana doğru yandığında kızın yüzünü görebilmiştim, çok güzel bir suratı yoktu fakat çekiciydi. Gülümseyerek beni seyrediyordu.