Nepenthe Bölüm 21

 21. Bölüm

 

“Hey… Beni dinliyor musun?”

Sylwia ayağa kalktığında ona doğru baktım,

“Gidiyor musun?”

Arkasına dönüp bana baktı,

“Evet? Dinlemiyorsun zaten.”

Elimdeki bardağı kutusuna koyup dolabın kapağını açtım,

“Sen bilirsin.”

Sylwia son kez gözlerime bakıp odadan çıktığında dolaba doğru döndüm, kapağından aşağıya doğru kanlar akıyordu. Korku ile kapağı yeniden açtığımda gördüklerimin bir halüsinasyon olduğunu fark ettim.

Etrafıma bakıp Maske’yi aradım, fakat çoktan gitmişti. Telaşla neler olduğunu düşünürken telefon çalma sesi duydum. Kapıya doğru yaklaşıp gelen sesi dinledim. Konuşan Sylwia idi,

“Alo? Ne! Ne demek işten atıldım? Neden beni kovuyorsunuz? Hemen oraya geliyorum!”

Kapımı açtığımda gördüğüm manzara kalp atışlarımı hızlandırmıştı, telaşla koşan Sylwia’nın ayakları birbirine dolanıp merdivenden aşağı doğru yuvarlandı.

Koşarak aşağıya indim ve başını kaldırarak dizime koydum,

“İyi misin!?”

Canı çok yanıyor gözüküyordu, dişlerini sıkıyor ve kısık, kısık nefes alıyordu. Başından akan kanı gördüğümde onu kucağıma almak için yeltendiğim anda biri omzuma dokundu,

“Yapma!”

Öfke ve telaşla ona baktım, bunaktan biraz daha genç gözüküyordu fakat kimdi ki bu,

“Ne demek yapma!”

“Bu şekilde düşen birini kaldırmamalısın, eğer kemiği kırıldıysa daha ciddi şekilde zarar verebilirsin. Ambulansı aradım, birazdan burada olurlar.”

Fakat Sylwia’yı bu şekilde görmek canımı yakıyordu, adam beni kenara çekip Sylwia ile konuştu,

“Nerenin acıdığını söyleyebilir misin?”

Her şey çok hızlı bir şekilde gelişiyor gibiydi, birileri bez getirip kanı siliyor diğeri ise sopayı Sylwia’nın bacağına bağlıyordu. Her şeyi uzaktan seyrederken siren sesleri ile irkildim ve merdivenlere doğru koştum. Fakat gelen polis değil ambulans idi, hizmetlilerden biri ile göz göze geldiğimde kanım donmuş gibi hissediyordum. Merdivenden inip kapıya doğru ilerledim, sedye ile Sylwia’yı taşırlarken onu beyazlar içerisinde bir kefenin içinde gördüm. Gözlerim dolmaya başlamıştı, bunak omzuma dokunup kısık sesi ile konuştu,

“Hadi gel evladım benim arabam ile gideceğiz.”