Nepenthe Bölüm 47

 

47. Bölüm

 

On dakika daha yürüdükten sonra Sylwia duraksayıp etrafına bakındı,

“Neredeyim ben? Buradan daha önce geçmiş miydim? Aynı yerde mi dolaşıyorum?”

Birkaç adım daha attıktan sonra karşısında birini gördü, saat neredeyse beş olacaktı, bu saatte dışarıda kim olabilir ki diye düşünüyordu Sylwia. Ardından karşısındaki kişinin yönünü değiştirdiğini gördü.

Sylwia da ters yöne doğru yönünü değiştirdikten iki adım sonra arkasına dönüp o kişinin peşine düştü. Merakına bir kez daha yenik düşmüştü. O kişiye yaklaştıkça, arkasına dönüp adımlarını hızlandırıyor başka yollara sapmaya çalışıyordu.

Sylwia, sarhoş olduğundan gözleri sürekli kapanıyor ve iyi düşünemiyordu, küçük kovalamanın ardından takip ettiği kişiyi kaybetti. Ne aradığını bile unutmuşken çöplerin yanından tıkırtı sesleri geldi. Dalgın bakışlarını çöp konteynerine doğru yönelttiğinde takip ettiği kişinin aklından silip atamadığı o ismini bile öğrenemediği çocuktu.

Yerde oturmuş başını dizine koymuştu, Sylwia onu o şekilde gördüğünde sinirleri bozuldu ve hafif bir kahkaha attı,

“Merak etme seni takip etmiyorum.”

James başını yavaşça kaldırıp Sylwia baktı,

“Hayır ediyordun.”

Sylwia hiçbir şey demeden uzaklaşırken James sordu,

“Nereye? O çocuğun yanına mı?”

Sylwia gülerek arkasına döndü,

“Evet koynuna yatmaya gidiyorum.”

Sylwia’nın bu cümlesi James’i fazlasıyla sinirlendirmişti, yumruğunu sıkıp o da ayağa kalktı ve hızlı adımlar ile oradan uzaklaştı.

Sylwia sinir ile giden James’ e baktı.

“Seninle yaşayan erkenden yaşlanırdı.”

Aksi yöne doğru ilerlerken telefonu çaldı ve cebinden çıkarttığı telefonun üstünde yazan yazıyı okumaya çalıştı,

“Lanet olsun, ne yazıyor burada? Alo?”

“Şükürler olsun! Neredesin Sylwia?”

“Sen kimsin?”

“Ayılmadan mı çıktın dışarı!”

“Arden?”

“Nerede olduğunu söyle Sylwia seni almaya geleceğim.”

“Nerede olduğumu bilmiyorum.”

“Tamam, sorun yok. Bana konum at ve düzgün bir yerde beni bekle.”

“Arden, yazıları okuyamıyorum. Arden? Arden duyuyor musun?”

Sylwia telefonu kulağından çekip ekrana baktı, hiçbir şey gözükmüyordu.

“Siktir şarjım nasıl bitti!”

 

 

…