Nepenthe Bölüm 29

 29. Bölüm

 

Tek elim ile gözyaşımı silerken bağırdım,

“Ona karşı gelemiyorum! Her seferinde bedeli oluyor!”

“Seni buna kim zorluyor!”

Elimdeki bıçağı yere fırlatıp acı içinde konuştum,

“Anlayamazsın ki…”

Korkak adımlar ile yanıma yaklaştığında endişe ile geri çekildim,

“Bu sen değilsin.”

Ne dediğini anlayamamıştım, korkmuyor muydu benden? Elini yanağıma koyup, başparmağı ile gözyaşımı sildi,

“Seni gördüm, kendin ile savaşıyordun.”

Dilim tutulmuştu sanki, kimse bana böyle şefkatli yaklaşmamıştı. Hem de onca yaptığım şeyden sonra. Gözlerini kapatıp bana sıkıca sarıldı. Sahi Sylwia, neden bu kadar cesursun? Kaybedeceğin hiç mi bir şeyin yok?

Ben tüm bunları düşünürken evin dışından sesler geldi,

“Polis! Neredeyseniz ortaya çıkın!”

Sylwia’yı geri çekip omuzlarından tuttum,

“Polisleri mi aradın?”

Şaşkınca suratıma baktı,

“Hayır, telefonum nerede bilmiyorum bile.”

“Buradan gitmek zorundayım.”

Şaşkınca elimi tuttu,

“Seninle geleceğim.”

Sesler daha da yükseldiğinde elimi Sylwia’nın yanağına koydum,

“Şuan burada olmana ihtiyacım var, kal ve hiçbir sorunun olmadığını söyle.”

Elimi çektim ve koşarak camdan atladım.

 

…

O an polisler zorla içeri girdiklerinde karşılarında ayağı alçılı on beş yaşında bir kız ile karşı karşıya geldiler. Şaşkınlardı birbirlerine bakan polislerin arasından bir başka polis geçip Sylwia’nın önünde durdu,

“Merhaba küçük hanım, sakıncası yoksa bu evi arayacağız. Siz yukarı bakın beyler, ben kız ile konuşacağım.”

Sylwia tedirgin gözler ile bakarken polis gülümsedi,

“Otur bakalım sana soracağım birkaç şey var.”

“Neden eve bu şekilde girdiniz? Bu yasal mı?”

“Kapıyı açmadınız.”

Sylwia ayağını gösterdikten sonra sandalyeye oturdu,

“Açmaya geliyordum.”

“Yakınlarda şüpheli olaylar oldu mu?”

“Nasıl?”

“Eve yabancı biri girdi mi? Ya da hırsızlık yaşandı mı?”

“Hayır, alışı dışı bir durum yok.”

“Burada kiminle yaşıyorsun?”

“Dedem sayılacak biri ve onun hizmetlileri ile.”

“Zor yürür bir halde iseniz neden hizmetliler burada kalmadı.”

“Bakıma muhtaç bir halde değilim, kimse kapıyı kırmadığı sürece aşağı inmeyi de düşünmüyordum. Siz neden evimizi arıyorsunuz?”

“Küçük hanım, korkmanızı istemeyiz bu yüzden bir aile büyüğü ile konuşmak daha iyi olurdu.”

Arama yapan polislerden biri gelip konuşmaya dahil oldu,

“Efendim bir oda hariç her yeri aradık, evde hiçbir iz yok.”

“Neden bir odayı atladınız?”

“Oda tamamen yanmış durumdaydı.”