Nepenthe Bölüm 2

 2. Bölüm

Yerden bir taş aldım ve sessizce arabanın üst kısmına çıktım. Beynimden aşağıya akan düşünceleri görebiliyordum gözlerimi kapatıp içimdeki sese odaklandım. Bir şey olamayacak James, bunu her zaman yapıyorsun James. Sen suçlu değilsin, sen arayıştasın.

Elimdeki taşı sert bir şekilde arabanın motor kısmına fırlattım, Kızın ‘Bu da neydi?’ dediğini duyabiliyordum. İkisinin de telaş yaptıklarını arabadan bir süre inmemelerinden anlayabiliyordum.

Ama ben sabırlıydım, harekete geçmeden önce biraz daha bekledim. Arabanın farları yanıp yavaşça kapıyı açıldı, işte beklediğim fırsat buydu. Yukarıdan onu gözlemliyordum, hava karanlık olduğu için beni görmeleri çok zordu. Muhtemelen bir hayvan olduğunu düşünmüşlerdir.

İlk önce bir ayağını dışarı çıkarttı daha sonra da yavaşça vücudunu. Çocuğun elinde bir bıçak vardı fakat telaşla etrafa tutuşundan bıçak kullanmayı bilmediği çok belliydi. İnce bir ıslık çalıp ayağa kalktım, yavaşça bana doğru döndü. Yüzünden akan teri görebiliyordum.

Hafif acır bir şekilde gülümsedim, gördüğü son şey bendim. Anlık bir atak ile kendimi onun üstüne atıp kafasını ters döndürdüm. Bu işi kansız yaptığım için mutluydum ta ki başım biraz dönene kadar, bacağıma dokunduğumda saplanmış bıçağı hissettim, elime bulaşan kanı kızın nefes almadan art arda attığı çığlıklar ile izledim.

Yavaşça ayağa kalktım ve kıza döndüm, yüzümü örttüğüm gömlek parçasını yolda atmıştım fakat saçlarım uzun olduğu için yüzümün üstüne düşmüştü ve bu karanlıkta da pek tanınacak kadar gözükmüyordum.

Mutluydum, kız canlı çıkabilirse beni tanımayacaktı. Yavaşça kıza doğru yürüdüm, arabadan çıkmaya çalışıyordu ama erkek arkadaşı ellerini kelepçelediği için kapısını bile açamaz haldeydi.

Ona doğru yürürken arabanın camında kendi yansımamı gördüm, ben farkına bile varamadan çoktan başlamış mıydı?

Ellerim ile gözlerimi kapatıp hayır diye çığlık attım. Kendi kontrolümü tamamen kaybetmem an meselesiydi. Gözümün altının morarmaya başladığını hissediyordum, beyaz ten rengimin altındaki damarlar daha da belirgin bir renge bürünüyor, mavi göz bebeğim git gide grimsi bir hal almaya başlıyordu. Tüm bu değişimler olurken bende bıraktığı acı tıpkı saç yolmak gibiydi. Aslında acıdan daha çok, tuhaf bir ağrı gibi. Ama her şey için artık çok geç, kontrol artık bende değil.

Yumruğumu arabanın kaputuna vurarak ses çıkartmaya başladığımda amacım sadece kızı korkutmaktı, bu bana haz veriyordu. Kıza daha da yaklaşıp kapısını açtım. Bana yalvarışlarını yüzüm asık bir şekilde dinlerken gözüm arabanın içindeki kadın iç çamaşırına çarptı. Kız onu gördüğümü fark ettiğinde korku dolu gözlerle bana baktı, bacaklarını daha da birbirine yaklaştırdığında sesi de titremeye başladı.